ვენეციელი დიპლომატი ბარბარო, რომელმაც საქართველოში მე-15 საუკუნეში იმოგზაურა, გადმოგვცემს, რომ „ეს ქვეყანა მშვენიერია და ნაყოფიერი. ბლომად მოდის პური, ღვინო და სხვადასხვა ნაყოფი“. ბარბარო მოკლედ აგვიწერს ნადიმს: სადილზე შეექცეოდნენ ღომსა და ტახის მწვადს. „გარეული ღორის ხორცი შამფურზე ისე ცვრიანად იყო შემწვარი, რომ როცა სჭრიდნენ, სულ სისხლი სდიოდა. სუფრას სასმელი არ აკლდა, ღვინო უხვად იყო და განუწყვეტლივ გვაწვდიდნენ მერიქიფენი“.
სანდრო კვერნაძე
თბილისის 52-ე საჯარო სკოლა
მე-10 კლასი
No comments:
Post a Comment